خاطرات پاتوق

انسان‌های هم فرکانس همدیگر را پیدا می‌کنند..

حتی از فاصله‌های دور…

از انتهای افق‌های دور و نزدیک.. انگار. جایی نوشته بود که اینها باید در یک مدار باشند.. یک روزی .. یک جایی است که باید با هم ، برخورد کنند… آنوقت…

میشوند همدم، میشوند دوست، میشوند رفیق..

اصلا میشوند هم شکل… مهرشان آکنده از همه ….

حرفهایشان میشود آرامش…

خنده شان، کلامشان می‌نشیند روی طاقچه دلتان.. نباشند دلتنگشان میشوی..

هی همدیگر را مرور می‌کنند..

از هم خاطره می‌سازند….

مدام گوش بزنگ کلمات و ایده‌ها هستند.. و یادمان باشد..

حضور هیچکس اتفاقی نیست.

مثل حضور تو صادقم....که هیچوقت برایم اتفاقی نبود....